cerkak tema katresnan ( tema percintaan)

 

TRESNAKU ORA BAKAL LUNTUR

Dening Desy Setywati 

Sajroning urip iku mesthi ana sing jenenge kasmaran. Kaya Joko sing lagi kasmaran karo Susi. Joko tresna marang susi iku wiwit kelas siji SMA. Nganti saiki tresnane Joko marang Susi ora luntur. Susi saiki mergawe ing Bravo ing Bojonegoro. Lan Joko mergawe ing kantor bank sing ana ing Bojonegoro. Saben dinane Joko mikir kepriye carane bisa pikanthuk Susi. Senadyan Susi ora ana rasa ing Joko, nanging Joko tetep tresna marang Susi. Dheweke bakal kati ngenteni Susi, senadyan Susi wis duwe pacar. Ning Joko duwe pikiran yen janur kuning durung mlengkung isih bisa dirayuh. Esuk-esuk Susi arep budhal mergawe, ora nyana ketemu karo Joko.

“Dhik, arep budhal  mergawe ta ?, bareng ta dhek, tinimbang golek angkot ya durung ana.”

“Boten Mas. Kula piyambakan mawon.”

“ Ora usah sungkan-sungkan dhek, wis ta tinimbang mengko kawanen.”

Susi mikir lan gelem diajak Joko. Kepriye maneh tinimbang kawanen lan dipecat ya golek tunutan. Saben dinane iku wis dadi pakulinane Susi. Joko seneng banget atine amarga saben dinane bisa bebarengan karo Susi. Sapa ngerti yen saka iku Susi bakal lilo atine lan bisa nrima Joko ing atine.

“ Piye dhik, enak ta yen bareng kaya mangkene?” Pitakone Joko ing susi kanti cetha.

“ Maksute Mas?.”

“ Ora Dhik, guyon kok.”

“ Hlo temen ta Mas, apa sing dadi kekarepanmu Mas.”

“ Wis gak sida Dhik.”

Joko bungah banget amarga saka wangsulane Susi iku, Joko yakin yen Susi iku wis ana rasa marang dheweke. Wektu sore-sore Joko ngerti yen Susi mlaku-mlaku ing pinggir dalan karo Edo. Lara banget atine Joko, ning Joko ora bakal pasrah. Joko yakin yen Susi ora ana hubungan karo Edo. Banjur Joko marani Susi lan Edo. Durung tekan panggonan Joko krungu omongane Susi lan Edo.

“Mas benjing wonten acara?.”

“ Boten Dhik, wonten napa ta Dhik. Arep metu ta, sajake kok serius banget.”

“ Yen sampeyan purun inggih boten napa-napa ta Mas.”

“ Inggih saged kok Dhik. Mbenjing theng alun-alun nggih.”

“Inggih Mas.”

Atine Joko panas banget, kaya geni sing lagi mbulat-bulat. Ngerti yen Susi karo Edo iku cedhak banget. Banjur Joko bali ing omah.

“ Ana apa ta Jok, kok sajake sedhih banget. Apa kurang yen gajian ta piye.”

“ Boten napa-napa kok Mbok. Boten kirang yen kula gajian. Ananging tresna kula boten ditampi Mbok. Kula sampun  tresna sanget marang Susi Mbok. Ning Susi boten tresna kula, dheweke gandheng raket  kalih Edo. Punapa kula niki kirang bagus ta Mbok. Pagawean sampun mapan, inggih boten pikalah kalih  Edo.”

“ Apa bener sing awakmu delok iku? Nek simbok ngerti Edo iku lak wis duwe pacar ta Jok. Nek gak salah Susi karo Edo iku mung kanca raket.”

Joko bingung endi sing bener lan endi sing salah. Ning senadyan Susi kaya mangkono tresnane ing Susi isih pancet, ora bakal luntur. Dheweke bakal merjuangi apa sing dikarepake. Tekat lan niyat disiyapno kanti tumata.

“ Dhik aku arep takon ing sliramu. Apa sampeyan lan Edo iku pacaran ta Dhik.”

“ Pacaran Mas....!.Boten Mas, Mas Edo niku taksih sedulur kula ipe kula Mas. Kok ya isa pacaran ta Mas. “

“ Oalah Dhik tak kira pacare sampeyan. Berarti aku isih ana kasempatan ta Dhik gawe nyandhing sliramu.”

“ Sepurane Mas, kula sampun dijodhohake ibu lan bapa Mas. Kula mung bisa manut kalih ibu lan bapa Mas.”

Ajur lan remuk banget atine Joko. Krungu yen Susi ngomong kaya mangkono. Rasa atine wis ora karu-karuan. Ning Joko tetep kuat ngadhepi perkara iku. Mung bisa pasrah lan nangis ing jero atine.

“ Ealah Mbok, kepingin urip bebrayan karo Dhik Susi kok ya ditulak ta Mbok-mbok.”

“ Kok ya kaya mangkene ta Le. Tapi apa pancet le tresnamu ing Susi, senadyan kaya mangoko?’

“ Ya pancet ta Mbok. Tresnaku iki wis katulis ing jero atiku wiwit SMA Mbok. Dadi isih manggon ing ati Mbok.”

Dina-dina wis dilakoni, tiba dina selasa pon wayahe Susi iku lamaran. Esuk banget Joko digugah Simboke.

“ Le tanggi ta le, wis awan budhala adus le.”

“ Inggih Mbok, badhe tindhak mbok.”

“ Simbok arep nang omahe Susi, Le rak Susi dina iki arep lamaran ta Le.”

“Oalah inggih Mbok.”

“ Awakmu ya melu lo, ndang adus ndang ganti klambi sing apik.”

“ Boten Mbok, kula boten tumut.”

“ Wis ta le manut apa sing dadi pikarepane Simbok.”

Banjur Joko adus lan budal ing omahe Susi karo Simboke. Joko ora ngerti yen sing lamaran iku dheweke karo Susi. Iku wis direncanakno simboke. Tekan omahe Susi Joko kaget kok sanak kadange wis ana nang omahe Susi. Sing arep lamaran lak calone Susi kok kaluwargane ing kana kabeh.

“ Jok, wis siyap lamarane. Ujare simboke.

“ Lho Mbok............”

“ Iya le awakmu sing lamaran karo Susi. “

Joko seneng banget lan ora nyana yen dheweke bakal sesandingan karo Susi. Ora rugi yen ngenteni. Joko lan Susi banjur lamaran lan Nikah.