contoh cerkak bahasa jawa

 

PENGIN SRAGAM SEKOLAH

Dening  Desy Setyawati

 

    Saben esuk Wati wis budhal menyang pasar. Karo nggendhong bakul cilik sing isine godhong-godhongan sing digawe masak. Wanci esuk pasar wis katon rame banget, para pedagang wis padha nggelar dagangane dhewe-dhewe.

“ Wati, kok ya yahmene wis tekan pasar?, ujare Warni.

“ Eh lha ya mbok, la lek yahmene durung tekan pasar ya arep mangan apa ta mbok .”

   Para pedagang mung bisa nyawang Wati, sing isih bocah dekwingi kok wis urip rekasa kaya mangkana. Apa ya ora ana wong tuwane sing nguripi. Senadyan isih bocah  sing umure 15 taun , Wati iku wis duwe bojo. Deweke dinikahake wong tuwane amarga wis ora bisa nyekolahna Wati. Wati yo wong wadon, ora pantes yen wong wadon iku sekolah dhuwur-dhuwur. Paling-paling ya mung nyandhak piring ing Pawon.

    Kabeh kaluwargane Wati ora sarujuk yen Wati iku sekolah. Sekolah iku mung ngentekake bandha, sing sekolah wae ora dadi apa-apa. Yen lanang sekolah iku ora apa-apa amarga wong lanang iku duwe kawajipan nguripi wong wadon. Ning seje karo wong wadon sing nduweni kawajipan ngerumat anak lan bojo. Ora sekolah ora apa-apa.

    Sejatine Wati iku ya pengin kaya kanca-kancane sing sekolah. Dheweke saben dinane kudu ngrewangi bojone nang pasar. Beda karo kanca-kancane sing isih guyon lan gegojegan ing latar sekolah. Wati wis kandha marang bapak lan simboke ning ora digagas.

“Mbok, kula kepengin sekolah mbok.”

“ Sekolah, Ndhuk !. Gawe apa sekolah, sekolah iku ora ana gunane Ndhuk. Awakmu iku wong wadon, wong wadon iku mung ngurusi anak lan bojone. Pagaweyane ya iku Ndhuk. Dadi anak aja mbantah wong tuwa. Marni sekolah dhuwur ya ora dadi apa-apa ta. Metu sekolah nikah banjur ngendhong anak. Ya iku kawajipane wong wadon Ndhuk.”

“Ananging taksih wonten tiyang estri kang sekolah niku sukses mbok.”

“Wong wadon iku aja ngimpi dhuwur Ndhuk cah ayu, tempe gembuk ora payu. Iling Ndhuk kowe iku wong wadon, seje karo wong lanang. Kaya simbokmu iki, pagaweane ya mung nang pawon. Ya iku kawajipane wong wadon. Manuta simbok lan bapak Ndhuk, nikaha karo Bagus Ndhuk. Bagus iku ya wis mergawe, senadyan ora sugih ning rekasane nyambut gawe josss tenan Ndhuk.”

“Kula mboten tresna kalih Mas Bagus, mbok. Kula dereng kepingin nikah mbok, yen kula mboten angsal sekolah. kula nyambut gawe Mbok,Pak.”

“ Awakmu iku wong wadon Ndhuk, yen awakmu durung nikah-nikah iku isih dadi tanggungane wong tuwa Ndhuk. Apa kowe kepengin gawe simbok lan bapakmu iku sedhih ta Ndhuk. Apa jare tangga yen duwe anak wadon kok durung dinikahna. Yen ana kadadean sing ora dipengini ya apa ta Ndhuk.”

Wati mung bisa nerima kanthi iklas apa sing dadi kekarepane simboke lan bapake. Senadyan kepingin sekolah ning gegayuhane Wati kepengin dadi Bidan iku wis luntur. Wati mung bisa nyimpen apa kang dadi impene iku ing jero atine. Amarga rasa tresnane Wati ing wong tuwane, dheweke gelem nikah karo Bagus.

Wis 11 sasi Wati nikah karo Bagus, uripe Wati saben dinane ya mung ngewangi bakulan ing pasar bojone. Karo nyekeli wetenge sing wis ngandhut 5 sasi. Karo nyawang kanca-kancane sing liwat ing dalan gawe sragam sekolah lan nyangklong tas. Wati mung bisa nyawang lan nguda rasa. Kok ya ngene uripe dheweke.

“ Mungga aku oleh sekolah, aku bakal gawe sragam sekolah.”

“Ana apa ta dhik, sajake kok ngelamun wae. Apa ya lesu ta piye dhik. Iku lo ana wong tuku ndang diladeni dhik.”

“ Inggih kang mas.”

“ Nek tak sawang-sawang sliramu kok nyawang bocah-bocah sing gawe sragam sekolah ta dhik? Sajake ana apa ta dhik. Aja gawe kang mas penasaran ta dhik.”

“ Saestu mboten napa-napa kang mas. Mung kepingin nyawang  Kang

Mas.”

“Oalah ya wis yen ngana Dhik. “

    Wati mung bisa nyimpen rasa ing jero atine. Wati ora wani kandha ing bojene yen dheweke iku kepingin gawe sragam sekolah. amarga wedi yen nyinder bojone. Wati iki wanita sing sabar lan bekti marang wong tuwane lan bojone. Mula akeh banget sing wigati marang Wati.

“ Ndhuk cah ayu, kepriye kandhutanmu ?. sehat ta .”

“ Inggih Budhe, alhamdulilah sehat budhe.”

“ Satemene aku ngerti apa sing kowe rasakne Ndhuk. Aku ngerti yen awakmu iku kepingin sekolah ta Ndhuk. Iku kabeh salahe bapak lan simbokmu. Wong duwe anak wadon sing niyat sekolah kokmalah dinikahna. Sing bener iku dadi wong tuwa kudu Ndhukung anake. “

“ Boten napa-napa budhe, niki sampun dados kawajiban kula bekthi marang wong tuwa budhe. Inggih sampun budhe niki sampun siyang kula badhe wangsul rumiyin. Niki kang mas inggih badhe tindak Magetan.”

“ iya, Ndhukkk.”

    Wati lan bojone bali ing omah. Tekan omah wati kepikiran apa sing diomongake Mbok Gini. Ning ya kepriye maneh sega wis dadi bubur. Wis ora kena dibaleni maneh. Tur wati ya wis ngandut 5 sasi. Kawajipane ya ngurusi anake yen lahir lan ngurusi bojone. Sing kudu dilakoni ya sinau dadi bojo sing apik. Lan kudu nrima apa sing dadi garise urip. Syukur-syukur yen bisa urip mulya karo bojone.